ستمکش تو به قاصد اگر دهد کاغذ

به سیل اشک زند دست و سر دهدکاغذ

ز نقطه تخم امیدم دماند ریشه به خط

چه دولت است که ناگه ثمر دهدکاغذ

چسان صفای بناگوش اوکنم تحریر

اگر نه مطلع فیض سحر دهدکاغذ

سیاه کرد فلک نامهٔ امید مرا

برای آن که به هر بی بصر دهدکاغذ

ز دود کلفت دل رنگ نامه ام ابری ست

مگر به او خبر از چشم تر دهدکاغذ

به هر دلی رقم داغ عشق مایل نیست

بگو به لاله که خوش رنگتر دهدکاغذ

چه دود دل که نپیچیده ای به پردهٔ خط

عجب مدارکه بوی جگر دهد کاغذ

هزار نقش ز هر پرده روشن است اما

به بی سواد چه عرض هنر دهدکاغذ

نفس مسوزبه پرواز لاف ما و منت

به شعله تا چقدر بال و پر دهدکاغذ

به مفلسی نتوان لاف اعتبارگرفت

که عرض قدر به افشان زر دهدکاغذ

تهی زکینه مدان طینت تنکرویان

ز سنگ عرض شرر بیشتر دهدکاغذ

به دست غیر تو آیینه دادم و خجلم

چو قاصدی که بجای دگر دهد کاغذ

قلم به حسرت دیدار عجز تحریر است

بیاض دیده به مژگان مگر دهد کاغذ

سفینه در دل دریا فکنده ام بیدل

مگر ز وصل کناری خبر دهد کاغذ